อาคม คำภูษา : เพียงแบกเป้ผ่านมา

แรงฝืนช่างเบาหวิว

เพียงแค่ไล่นับนิ้ววัยวันผ่าน

ต่อแต่นี้เร็ววันหรือช้านาน

อาจจะไม่ทนทานต้านชีวิต

.

อาจจะไม่มีแล้วเส้นแนวสร้าง

มีแต่ต้องบุกถางทางลิขิต

บทกวีเติบวัยไร้ทางทิศ

เพียงแนบชิดคืนวันฝันดอกไม้

.

ไม่อาจร้อยถ้อยคำผ่านเพาะบ่ม

ให้เชยชมชื่นชอบคำตอบใช่

ซ่อนรู้สึกเหนียมอายไว้ภายใน

เร้นละเมียดละไมอยู่อย่างนี้

.

หากจะฝืนตื่นฝันมาฝึกฝน

คงต้องค้นหมุดหมายมาคลายคลี่

รายละเอียดในฝันแทบไม่มี

เปิดอ่านบทกวีเพียงผ่านตา

.

ไม่มีหรอกตาใจมองทะลุ

มีแต่ฝันบรรจุปรารถนา

เต็มในเป้สะพายไร้ราคา

หอบฟางหญ้าบ้าบิ่นกรุ่นกลิ่นรวง

.

เห็นเมล็ดข้าวเปลือกเมล็ดหนึ่ง

คล้ายคลอคลึงหนังสือราวแหนหวง

หนังสือในเป้หนักราวจะล้วง

เข้าทะลุทะลวงถึงทรวงลึก

.

มาแตกเป็นต้นกล้าแต่ตอนไหน

แตกรากเพรียวเรียวใบในรู้สึก

แสงตะวันสาดส่องในสำนึก

คืนเดือนดับจวบดึกยังพร่างพราย

.

ให้ทุกคืนเดือนดับส่องแสงวาบ

มองเห็นนวลแสงฉาบเป็นภาพฉาย

จากโคมไฟดวงน้อยค่อยคลี่คลาย

ข้าวตั้งท้องเรียงรายอยู่หลายกอ

.

พื้นฉากหลังยังมีคนแบกเป้

เดินระเห็จเตร็ดเตร่เร่มาขอ

พักสักคืนแบ่งปันความฝันลออ

ตุนเสบียงเพียงพอต่อก้าวเดิน

บทกวีจาก: อาคม คำภูษา

#Theisaander #Poetry #บทกวี #กวีนิพนธ์ #อาคมคำภูษา #บึงกาฬ #อาคม #เป็นครูสอนคณิตศาสตร์

#ที่สนใจเรื่องกาพย์กลอน #โครงการบ่มเพาะนักเขียนหน้าใหม่ #เพียงแบกเป้ผ่านมา — at หินสามวาฬ ภูสิงห์ บึงกาฬ.